Ook in het dagelijkse leven zien we dat we onbewust nog steeds erg verbonden zijn aan de oude gedachten dat het noodzakelijk is om spullen te bezitten en om aanzien te genereren. Dit zorgt niet alleen voor een verslavend effect maar beperkt ons ook om juist het gevoel van geluk te ervaren. Ik leg graag uit waarom dit is.

Stel je schaft een smartphone aan, zonder het door te hebben brengt dit een gevoel van verantwoordelijkheid met zich mee. Een smartphone is een dure aanschaf en dus ben je er bewust zuinig en zorgzaam voor, dit vergt inspanning van de gebruiker. Denk aan het uitzoeken van de juiste telefoon (object), het juiste telefonie contract (verbruik), de juiste verzekering, het juiste hoesje voor de bescherming (zekerheid) en de nodige handelingen zoals regelmatig de software & apps updaten, de telefoon schoonhouden, beschermen, zorgvuldig beveiligen en veilig opbergen. Aanvullend merk je toch ook op hoe frustrerend het is als het apparaat niet werkt en dat je ieder jaar wel geprikkeld wordt om het nieuwste model aan te schaffen. Het nodige vooronderzoek, het onderhouden en de handelingen weerhouden ons om echt genot van het apparaat te hebben. Uiteindelijk brengen de mooie foto’s die je met het toestel maakt, dat spelletje Pokémon Go, de gesprekken die je voert en de chat gesprekken het genot. Oftewel als je het apparaat kunt gebruiken merk je pas de toegevoegde waarde.

Dit simpele voorbeeld kun je doortrekken naar tal van andere middelen, denk aan een huis, auto, motor, scooter, fiets, laptop, tv, interieur etc. Hoe complexer en duurder het object des te groter het gevoel van verantwoordelijkheid zal worden en des te meer inspanning brengt het object met zich mee. Inventariseer maar eens wat je allemaal bezit en realiseer je hoeveel inspanning het heeft gekost om het uit te zoeken, aan te schaffen, te onderhouden, verzekeren en er verantwoordelijk mee om te gaan en hoe weinig je het eigenlijk gebruikt om ervan te genieten.

Het gevolg is dat we tal van objecten bezitten die we niet meer gebruiken (waste) en dat we vaak meer bezig zijn om het nieuwste model te bezitten (de trend volgen) dan dat we het daadwerkelijk functioneel gebruiken. Afhankelijk van je karakter kan dit zelfs doorslaan; indien je iemand bent die perfectionistisch is aangelegd, graag controle houdt en trendgevoelig is, kan het leiden tot een zeer tijdrovend proces om tot bezit te komen en het te onderhouden. Mijn mening is dat tijd kostbaar is en dat je die wijs moet besteden, bij voorkeur aan de zaken die je echt gelukkig maken!

Als je dit projecteert naar de toekomst is het zeer logisch dat we als gebruikers meer afstappen van bezit, maar dat we gebruik willen inkopen. Waarom zou je een auto willen bezitten als je er ook een kunt lenen op het moment dat het nodig is. Waarom zou je lampen, armaturen kopen en een contract met een energieleverancier aangaan als je licht voor jouw gebruik inkoopt. Zo zijn er tal van voorbeelden die op het principe inhaken om het gebruik in de vorm van een ‘service’ ter beschikking te stellen, denk aan de mogelijkheden als SnappyCar, AirBNB, Peerby, UBER, Spullendelen.nl, etc.

Door minder te bezitten, hoef je er ook in minder mate verantwoordelijk over te voelen en worden er veel handelingen uithanden genomen. Dit schept de mogelijk dat je meer tijd overhoudt en dat je altijd beschikt over een middel/apparaat/object wat het doet, up-to-date, goed beveiligd en verzekerd is. Echter is dit allemaal niet nieuw, kijkende naar het geloof en religie dan is de eerste stap om je te committeren tot ‘verlichting’ en geluk om afstand te nemen van al je bezit om zuiver en helder van geest te kunnen zijn!

Ter ondersteuning wil ik twee video’s voordragen: